دوربینها و فیلمهای عکاسی کداک و فوجیفیلم، یکی از نوستالژیهای نوجوانی بسیاری از همنسلان من است. خرید فیلمهای عکاسی ۲۴ تایی یا ۳۶ تایی این دو کمپانی، که معمولا با جعبههای آبی یا زرد رنگ، پشت ویترین عکاسیها خودنمایی میکرد، لذت خاص خود را داشت. صدالبته، هیجانانگیزترین قسمت این تجربه، دریافت عکسهای ظاهر شده و اشتیاق فراوان برای دیدن نتیجه کار بود. یادش بهخیر!
کداک و فوجیفیلم سرنوشت متفاوتی پیدا کردند. کداک در سال ۲۰۱۲ اعلام ورشکستگی کرد، اما فوجیفیلم، ایام عزتش مستدام است و در سال ۲۰۱۵، حدود ۸۰ هزار نفر پرسنل داشته است. نکته جالب توجه این است که شرکت کداک، تقریبا” ۴۰ سال پیش از فوجیفیلم تاسیس شد. کداک، در اوایل قرن نوزدهم میلادی، با ارائه دوربینهای کوچک، انقلابی را در صنعت عکاسی بهوجود آورد. شعار آنها این بود: “تنها یک دکمه را فشار دهید، ما بقیه کارها را انجام میدهیم”.
اما چه شد که کداک سقوط کرد و فوجیفیلم باقی ماند؟ تفاوت این دو شرکت، در توان تطبیقشان با تحولات عصر دیجیتال بود. فوجیفیلم زودتر و بهتر فهمید که عصر دوربینهای سنتی سر آمده و ساختار صنعت عکاسی در حال تجربه تغییری شگرف به سمت دوربینهای دیجیتال است. اما کداک به دلیل دلبستگی بیش از حد به محصولات سنتی خود، نتوانست بهموقع، با انجام نوآوریهای لازم، با این تحولات همراه شود و لذا از کورس رقابت جا ماند. ونگوگ، جمله جالبی دارد که میگوید: “هیچگاه بنده مدلهای خود نباشید”. به نظر میرسد کداک در اجرای این توصیه ونگوگ، موفق عمل نکرد!
در عصر دیجیتال، دو راه مشخص پیشروی کسبوکارهای شما وجود دارد: نوآوری یا مرگ. انتخاب با خودتان است!