دورکاری یا دوربیکاری؛ مسئله این است!
دورکاری این روزها مهم است.
اجازه بدهید بهتر بگویم: دورکاری این روزها خیلی مهم است اما لوازم و شرایط خود را دارد.
دورکاری جایی معنا دارد که کار یک فرد، قابلیت انجام شدنِ از راه دور را داشته باشد.
دورکاری جایی معنا دارد که سازمان بتواند منابع لازم برای انجام یک کار (بهویژه نفر – ساعت آن) را تخمین بزند.
دورکاری جایی معنا دارد که یک فرد، امکانات لازم برای انجام کارش را در جایی غیر از سازمان هم در دسترس داشته باشد.
دورکاری جایی معنا دارد که یک فرد، بیرون از سازمان حداقل یک فضای آرام و بدون مزاحمت برای انجام کار در اختیار داشته باشد.
دورکاری همانطور که از نامش فهمیده میشود، انجام کار است، نه بیکاری، نه تفریح، نه بورسبازی، نه مسافرت، نه خرید و نه هر چیز دیگری.
فقط به عنوان مشتی نمونه خروار عرض کنم که چندی پیش از يكی از کارشناسان دانشکدهمان، انجام یک كار فوری را پيگيری كردم که در کمال خونسردی فرمودند تا آخر هفته دورکار هستم و انشالله (با لحن غلیظی این کلمه را تلفظ فرمودند) هفته آینده که دانشکده آمدم کارتان را انجام خواهم داد.
اگر در دوران کرونا قصد خلوت کردن محیط کاری خود را دارید و از طرفی کار مد نظرتان شرایط فوقالذکر برای از راه دور انجام شدن را ندارد، لطفا از لفظِ مرخصی اجباری استفاده کنید و نه دورکاری. لطفا این مفهومِ با اهمیت و کلیدی را مانند بسیاری از مقاهیم ارزشمند دیگر ضایع و تباه نفرمایید. با تشکر.
