لطفا بر روی مسائل خود جفت پا نپرید!
گاهی به جای اینکه مساله‌ای را به‌درستی حل کنیم، آن را از نقطه‌ای به نقطه دیگر منتقل می‌کنیم. نقل است تاجر فرشی در زیر یكی از زیباترین فرش‌های خود، متوجه یک برآمدگی شد. وی به‌سرعت برای از بین بردن برآمدگی مذکور بر روی آن پرید و برای لحظاتی آن را محو كرد؛ اما در كمتر از چند ثانیه، برآمدگی از قسمت دیگر فرش سربرآورد. تاجر دوباره بر روی برآمدگی جدید پرید تا كاملا محوش كند، اما باز هم برآمدگی جلوتر رفت و این مساله به دفعات تكرار شد، تا این‌كه در نهایت تاجر مجبور شد فرش را بلند كند و در زیر آن، ماری عصبانی را مشاهده کرد!
علاقه‌مندم عنوان این رویکرد غلط حل مساله را با الهام از این داستان، “جفت‌پا پریدن روی مساله” بگذارم. راه‌حل‌های ارائه شده برای تعدادی از مسائل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی اطرافمان، به‌نحو جالبی دچار چنین آفتی هستند. گاهی‌وقت‌ها به این می‌اندیشم که تعداد قابل توجهی از مدیران در کشور ما، به جای هنر “حل مساله”، بیشتر آراسته به مهارت “انتقال مساله” هستند. اجازه بدهید در این زمینه مثالی بزنم.
زمانی که پلیس برای مبارزه با اراذل و اوباش، جفت‌پا بر روی آن‌ها در برخی از محلات تهران می‌پرد، بخشی از مساله زیر پای پلیس گیر می‌کند (بازداشت تعدادی از اراذل و اوباش)، اما بخش قابل توجهی از آن به شکل یک برآمدگی جدید، خود را در قالب کاهش ضریب امنیت کمربند حاشیه‌ای تهران (مانند اسلام‌شهر، پاکدشت، ورامین و مواردی از ایندست) نشان می‌دهد. زیرا وقتی پلیس به منطقه تجمع اراذل حمله می‌کند، موفق به دستگیری همه آن‌ها نمی‌شود. درنتیجه گروهی از این افراد محل اقامت خود را ترک کرده و تا آرام شدن اوضاع، به منطقه‌ای نه چندان دور نقل‌مکان می‌کنند و کجا بهتر از کمربند حاشیه‌ای شهر تهران. این افراد زمانی که به جای جدید می‌روند، رذالت‌های خود را نیز به‌همراه می‌برند و مشکلاتی را برای منطقه جدید خود ایجاد می‌کنند. در نتیجه زمانی که شما به جای تمرکز بر پروسه‌های مستمر امنیت داخلی (منظور در اینجا امنیت ملی نیست)، بیشتر بر روی پروژه‌های موقت ایجاد امنیت متمرکز می‌شوید، به‌وجود آمدن چنین تبعاتی دور از انتظار نخواهد بود.
گاهی مسائل پیش‌روی ما همانند سطل رنگی هستند که جفت‌پا پریدن روی آن‌ها، منطقه بزرگی از اطرافمان را رنگی خواهد ساخت!
