آينده مبهم ايران در خاورميانه ديجيتال
این روزها بیش از پیش رقابت منطقه‌ای را میان کشورمان با کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس در حوزه‌های مختلفِ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و نظامی شاهد هستیم. اگر بپذیریم که در عصر دیجیتال زندگی می‌کنیم و قدرت و ثروتِ کشورها و ملت‌ها امروزه توسط اقتصاد دیجیتال تعیین می‌شود، آنگاه سهم ديجيتال از تولید ناخالص داخلی (جى دى پى) کشورها اهمیت بالایی پیدا می‌کند.
مکنزی در سال ٢٠١٦، گزارشی تحت عنوان «خاورمیانه دیجیتال» منتشر کرده که نکات قابل توجهی در آن وجود دارد. در این گزارش اشاره شده که سهم دیجیتال از تولید ناخالص داخلی ایالت متحده آمریکا ٨ درصد، متوسط اروپا ٦.٢ درصد و متوسط خاورمیانه ٤.١ درصد است. تعداد يونيكورن‌ها (استارتاپ‌هايى كه ارزش آن‌ها از يك ميليارد دلار بيشتر شده است) در ايالات متحده ١٠٦ مورد، در منطقه اروپا ٢٠ مورد و در خاورميانه تنها ١ مورد مى‌باشد! اين آمارها نشان‌دهنده عقب ماندن منطقه ما از آمریکا و اروپا در بحث دیجیتال است.
در خاورمیانه، بحرین با ٨ درصد سهم ديجيتال از توليد ناخالص داخلى، بهترین وضعیت را دارد و بعد از آن به ترتیب کویت (٥.١ درصد)، مصر (٤.٦ درصد)، امارات متحده عربی (٤.٣ درصد) و عربستان سعودی (٣.٨ درصد) قرارگرفته‌اند. در گزارش مکنزی نامی از ایران برده نشده است. جهت اطلاع، سهم فناوری اطلاعات و ارتباطات از تولید ناخالص داخلی کشورمان در سال ١٣٩٥ در حدود ٢.٧ درصد بوده است و قرار است این سهم تا سال ١٤٠٠ به ٤ درصد برسد!
به عنوان یک پژوهشگرِ حوزه ديجيتال، به مدیران و سياست‌گذاران کشور این هشدار را می‌دهم که در مسیرِ باختنِ قافیه اقتصاد دیجیتال، به کشورهای عربی منطقه هستیم.
امروز باید فکری کرد که فردا دیر خواهد بود.
