«بهار» شاید زیباترین و تاملبرانگیزترین جلوه «تحول» در این عالم خاکی باشد. بدینسبب است که «بهار» فقط یک فصل نیست، بلکه یک «جهانبینی» است، یک «فلسفه فکری» است، یک «مرام» است و یک «مجال». مجالی برای تکاندن خود. مجالی برای برای رویش. مجالی برای جوانه زدن، شکوفه دادن و بهبار نشستن. مجالی برای اندیشیدن به این حکمت که پایان شبِ سیه میتواند سپید باشد، اینکه در پسِ تاریکی، میتواند نور باشد و در پیِ شبی سیاه و دوستنداشتنی، روزی روشن و دلانگیز. البته که باید برای دیدن این زیباییها شایسته شد. و این شایستگی بیش از هر چیز، به «جهد و کوشش» و «شوق و امید» نیاز دارد.
«بهار» را باید دریافت. «بهار» را باید زندگی کرد. در «بهار» باید مبارک شد. مبارکِ به تحول.
آرزو میکنم مبارک بشویم و مبارک بمانیم …
فروردین ۱۴۰۲